Amok - 2006-08-09, 10:23 macie opisywac normalne osiegniocie militarne a nie robic offtopic Kuba510 - 2006-08-09, 10:30 http://www.skrzat-online....re&iProduct=124 Niesamowity, co nie? Patok - 2006-08-09, 10:50 kuba chcesz tym bin ladena zabić?? pokaz takie lae na ostrą amunicje [ Dodano: 2006-08-09, 12:05 ] A to jest F/A 18 Hornet 
F/A-18 Hornet (ang. Szersze?) - ameryka?ski naddźwiękowy samolot myśliwsko-uderzeniowy, zdolny do działa? w każdych warunkach atmosferycznych. Pierwotna jednomiejscowa wersja F/A-18A Hornet była pierwszym samolotem w siłach zbrojnych USA, który łączył w sobie samolot szturmowy (wykonujący misje takie jak bliskie wsparcie ogniowe oddziałów walczących na ziemi) i myśliwiec, będąc uzupełnieniem F-14 Tomcat w lotnictwie marynarki wojennej. Znalazło to wyraz w jego początkowym oznaczeniu, wskazującym na przeznaczenie samolotu myśliwca (F-18A) lub samolotu uderzeniowego (A-18A). Szybko jednak okazało się, że Hornet jest na tyle uniwersalny, iż wystarczy zmiana uzbrojenia i wyposażenia podwieszanego, oraz zmiana trybu pracy radaru i komputera pokładowego - a może on pełnić równie dobrze obie funkcje. Podobne rozwiązania zastosowano później w wielu innych konstrukcjach (F-16C/D, F-15E, F-14, Mirage 2000-5, JAS-39 Gripen). F/A-18 jest samolotem dwusilnikowym, ze skrzydłami umieszczonymi w połowie kadłuba (średniopłat). Wersje F/A-18A i F/A-18C są jednomiejscowe, a B i D dwumiejscowe. W chwili obecnej starsza wersja B jest wykorzystywana głównie do szkolenia pilotów, a nowsza - D - również do szkolenia pilotów, lecz jest także głównym samolotem bojowym Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych (US Marine Corps) w misjach typu rozpoznanie, kontrola przestrzeni powietrznej oraz atak na cele naziemne. W wersjach C i D, dostarczanych od roku 1989, wprowadzono cały szereg modernizacji, m.in. możliwość przenoszenia nowych typów rakiet, nowy radar i urządzenia walki radioelektronicznej, mocniejsze silniki, oraz zwiększając możliwości samolotu w zakresie działa? nocnych (używana od 1989 roku pododmiana F/A-18C/D zwana Night Attack Hornet). Do standardu zbliżonego do wersji F/A-18C doprowadzona została też część starszych maszyn F/A-18A - modyfikacja ta jest określana jako F/A-18A+. Najnowsze modele, jednomiejscowy F/A-18E i dwumiejscowa odmiana F, są praktycznie nowymi samolotami, o zwiększonej długości kadłuba oraz powierzchni i rozpiętości skrzydeł, mocniejszych silnikach General Electric F414 (zamiast F404) i unowocześnionej awionice. Pomysł na Super Horneta - bo tak się nazywa ten samolot - powstał aby zapełnić lukę po przerwaniu przez Kongres projektu nowego samolotu szturmowego A-12 (mającego zastąpić wysłużony A-6 Intruder). Kongres nie chciał wydawać dużych sum pieniędzy na nowy model samolotu, więc koncern McDonnell Douglas zaproponował "daleko idącą modernizację" istniejącej konstrukcji. W grudniu 1992 roku podpisano kontrakt opiewający na sumę na kwotę 3,8 miliarda dolarów. Pierwszy Super Hornet został zaprezentowany 17 września 1995 roku. W chwili obecnej trwa produkcja seryjna, która zako?czona powinna zostać nie wcześniej niż ok. 2009-2010 roku. W 2009 roku do służby ma wejść najnowsza wersja F/A-18 Hornet - samolot walki elektronicznej EA-18G Growler - zbudowana na bazie wersji F/A-18F. Wielką zaletą Hornetów jest ich bezawaryjność i szybka, prosta obsługa naziemna, oraz możliwość przenoszenia różnorodnego uzbrojenia, co daje dowódcy więcej możliwości na szybko zmieniającym się polu bitwy. F/A-18 Hornet jest używany oprócz marynarki ameryka?skiej (US Navy) i ameryka?skiego Korpusu Piechoty Morskiej|US Marine Corps, przez Australię (Royal Australian Air Force), Kuwejt (Al Quwwat Aj Jawwaiya Al Kuwaitiya), Szwajcarię (Kommando der Flieger und Fliegeabwehrtruppen), Finlandię (Suomen Ilmavoimat, oznaczenie F-18), Malezję (Tendara Udara Diraja Malaysia), Kanadę (Royal Canadian Armed Forces, oznaczenie CF-188) i Hiszpanię (Ejercito del Aire, oznaczenie C.15). Samolotami tymi lata także zespół akrobacji lotniczej US Navy - Blue Angles. Zastosowanie bojowe Samoloty F/A-18 zostały po raz pierwszy zastosowane bojowo w 1986 r. podczas nalotu lotniczego na Libię (operacja El Dorado Canyon), z pokładu lotniskowca USS Coral Sea (CV 43). Na lotniskowcu stacjonowały wówczas, w ramach skrzydła CVW-13, cztery eskadry F/A-18A: VFA-131, VFA-132, VMFA-314 i VMFA-323. Atak wykonany został wraz z samolotami z lotniskowca USS America (CV 66) oraz równolegle z uderzeniem samolotów F-111 z baz US Air Force w Wielkiej Brytanii. Hornety zostały użyte głównie do zada? typu SEAD (Suppression of Enemy Air Defence), zwalczając libijskie systemy przeciwlotnicze za pomocą pocisków AGM-88 HARM oraz bomb kasetowych, a także do patrolowania w powietrzu (na USS Coral Sea nie był przystosowany do bazowania F-14), jeszcze w okresie przed atakiem przechwytując i eskortując wiele samolotów libijskich lub radzieckich próbujących obserwować działania okrętów VI Floty US Navy. Nie doszło jednak do wymiany ognia, a i podczas samego nalotu żaden F/A-18 nie został zestrzelony. Okazją do szerszego zastosowania bojowego Hornetów była operacja Desert Storm w Iraku w 1991 r., poprzedzona od 1990 r. operacją gromadzenia sił i ochrony Arabii Saudyjskiej przed ewentualną inwazją iracką (operacja Desert Shield). Jako pierwsze w rejon Zatoki Perskiej trafiły lotniskowce USS Independence (CV 62) ze skrzydłem CVW-14 oraz USS Dwight D. Eisenhower (CVN 69) ze skrzydłem CVW-7 - jednak wycofane zostały one z regionu przed rozpoczęciem działa? zbrojnych nad obszarem Kuwejtu i Iraku. W samej Pustynnej Burzy wzięły natomiast udział lotniskowce: USS Midway (CV 41) - skrzydło CVW-5 (w tym trzy eskadry F/A-18A: VFA-151, VFA-192, VFA-195; lotniskowiec starszego typu, działający bez myśliwców F-14) USS Saratoga (CV 60) - ze skrzydłem CVW-17 (eskadry F/A-18C: VFA-81 i VFA-83) USS Ranger (CV 61) - skrzydło CVW-2 (bez eskadr F/A-18, jedynie F-14A i A-6E) USS America (CV 66) - skrzydło CVW-1 (eskadry F/A-18C: VFA-82 i VFA-86) USS John F. Kennedy (CV 67) - skrzydło CVW-3 (bez eskadr F/A-18, za to przenosił dwie ostatnie we Flocie eskadry samolotów A-7E: VA-46 i VA-72) USS Theodore Roosevelt (CVN 71) - ze skrzydłem CVW-8 (eskadry F/A-18A: VFA-15 i VFA-87) Początek działa? był dla Hornetów pechowy, zestrzelony bowiem został jeden z samolotów eskadry VFA-81. Pilot nie został odnaleziony. Według oficjalnych komunikatów z tamtego czasu samolot padł ofiarą irackiej obrony przeciwlotniczej, zaś pilot zginął. Wraz z upływem czasu pojawiać się zaczęły "teorie spiskowe", jakoby pilot przeżył katastrofę samolotu, i ujawniono, że zestrzelenia dokonała nie obrona naziemna, ale iracki myśliwiec przechwytujący (produkcji radzieckiej) MiG-25PD. Był to pierwszy samolot Koalicji zestrzelony podczas tej wojny. Wkrótce potem para F/A-18C z tej samej eskadry VFA-81 "wzięła odwet" zestrzeliwując dwa irackie myśliwce F-7A (eksportowa wersja chi?skiej kopii MiG-a-21 - myśliwca Shenyang F-7M). Co podkreślane było potem, jako znacząca zaleta samolotu, oba irackie "MiG-i" zostały zestrzelone bez porzucania przez Hornety wyznaczonego im zadania bojowego - podczas gdy myśliwce nieprzyjaciela spadały w płomieniach, oba F/A-18C wróciły do zadania zbombardowania wrogiego lotniska. Było to pierwsze i najbardziej spektakularne zwycięstwo lotnicze samolotów US Navy podczas wojny w Zatoce. W późniejszym czasie stracono jeszcze kilka pojedynczych F/A-18 (w tym jeden z lotniskowca USS Theodore Roosevelt w katastrofie). Oprócz maszyn z US Navy, w działaniach brały udział także Hornety z US Marine Corps: F/A-18A z eskadr VMFA-314, VMFA-333, VMFA-451, F/A-18C z VMFA-212, VMFA-232, VMFA-235, oraz najnowsze F/A-18D Night Attack Hornet z VMFA(AW)-121 (pierwsza eskadra która zastosowała je bojowo). Obok Hornetów wersji A i C, wypełniających zadania SEAD, myśliwskie lub szturmowe, dwumiejscowe F/A-18D z USMC pełniły też zadania wysuniętych kontrolerów obszaru powietrznego (tzw. FAC(A) - Forward Air Controller (Airborne)), odnajdując i oznaczając cele dla lotnictwa uderzeniowego. Działania nad Irakiem dowiodły też doskonałej odporności samolotu. Pomimo dużej liczby użytej jedynie niewielki odsetek samolotów został stracony (o wiele gorzej wypadły np. AV-8B Harrier czy A-6E Intruder). Znany jest też m.in. przypadek F/A-18D który powrócił do bazy po bezpośrednim trafieniu rakietą ziemia-powietrze w dyszę wylotową silnika. Podczas kolejnych działa? nad krajami byłej Jugosławii, Irakiem i Afganistanem chrzest bojowy przechodziły kolejne eskadry tych samolotów (w ostatnich latach włącznie nawet z pojedynczymi eskadrami rezerwy!). Nowy etap rozpoczął się na przełomie 2002/2003, gdy w 2002 w rejon Zatoki Perskiej w ramach operacji Iraqi Freedom wszedł lotniskowiec USS Abraham Lincoln (CVN 72) ze skrzydłem CVW-14 na pokładzie, w tym po raz pierwszy z samolotami F/A-18E Super Hornet, z eskadry VFA-115, zaś kilka miesięcy później "podmienił" go USS Nimitz (CVN 68) - pierwszy mający na swoim pokładzie obie wersje Super Hornet. Tym samym VFA-14 (F/A-18E) i VFA-41 (F/A-18F) ze skrzydła CVW-11 zostały kolejnymi eskadrami Super Hornet użytymi w strefie działa? bojowych. Według pierwszych informacji prasowych debiut bojowy nowych wersji F/A-18 wypadł imponująco. Obecnie trudno wyobrazić sobie jakiekolwiek konflikt zbrojny z udziałem lotnictwa US Navy lub USMC bez udziału samolotów Hornet lub Super Hornet. Ogólna charakterystyka, modele C i D Funkcja: myśliwiec wielozadaniowy i samolot szturmowy Producent: McDonnell Douglas i Northrop - obecnie Boeing Koszt: 24 mln dolarów Napęd: 2 silniki F404-GE-402 Ciąg: 17.700 funtów (8.027 kg) na silnik Długość: 16,8 m Wysokość: 4,6 m Maksymalna masa startowa: 23.537 kg Rozpiętość skrzydeł: 13,5 m Zasięg: Konfiguracja myśliwca: 1379 mil morskich (1585,9 mil/2.537 km); Konfiguracja samolotu szturmowego: 1333 mil morskich (1532,9 mil/2,453 km) Pułap: 50000 stóp (15 km) Prędkość: 1.8 Ma Załoga: wersje A, C: 1 wersje B, D: 2 Uzbrojenie: jedno działko napędowe M61A1/A2 Vulcan kalibru 20 mm z zapasem 578 szt. amunicji pociski rakietowe powietrze-powietrze: AIM-9 Sidewinder, AIM-7 Sparrow, AIM-120 AMRAAM pociski rakietowe do zwalczania stacji radarowych: AGM-88 HARM, AGM-45 Shrike, AGM-78 Standard ARM pociski rakietowe powietrze-ziemia: AGM-65 Maverick, AGM-84 SLAM/SLAM-ER, AGM-154 Joint Stand-Off Weapon (JSOW) bomby kierowane serii AGM-62 Walleye, Paveway II/III oraz Joint Direct Attack Munition (JDAM) pociski rakietowe powietrze-woda AGM-84 Harpoon niekierowane pociski rakietowe kal.70mm FFAR (w zasobnikach 7- lub 19-lufowych) i kal.127mm Zuni (w zasobnikach 4-lufowych) bomby konwencjonalne serii Mk 80, kasetowe (w tym serii Rockeye i Gator) i zapalające miny morskie bomby atomowe: B57, B61, B83 Pierwsz lot: listopad 1978 Pierwsza jednostka operacyjna - październik 1983 (wersje A/B); wrzesie? 1987 (wersje C/D) Ogólna charakterystyka, modele E i F Samolot F/A-18 Funkcja: myśliwiec wielozadaniowy i samolot szturmowy Producent: Boeing Koszt: 35 mln dolarów Napęd: dwa silniki F414-GE-400 Ciąg: 22,000 funtów (9,977 kg) na każdy silnik Długość: 60,3 stóp (18,5 m) Wysokość: 16 stóp (4,87 m) Maksymalna masa startowa: 66.000 funtów (29.932 kg) Rozpiętość skrzydeł: 44,9 stóp (13,68 metra) Pułap: 50.000+ stóp Prędkość: 1,8 Ma Załoga: E: 1 F: 2 Uzbrojenie: jedno działko M61A1/A2 Vulcan 20mm, rakiety AIM-9 Sidewinder, AIM-7 Sparrow, AIM-120 AMRAAM, AGM-84 Harpoon, AGM-88 HARM, Shrike, SLAM, SLAM-ER, Walleye, Maverick; Joint Stand-Off Weapon (JSOW); Joint Direct Attack Munition (JDAM); Pierwszy lot: grudzie? 1995 Pierwsza jednostka operacyjna: 2002 (F/A-18E/F) Kuba510 - 2006-08-09, 11:14 ech nie chce mi sie tego czytac, a nawet bez czytania wiem ze bym to moim pistoletem zestrzelil 
Patok - 2006-08-09, 11:16 nie wszczynaj wyścigu zbrojnego bo nam znowu zamknął a jak ktoś jest za normalna MILITARY 2 to dodawajcie też opisy i screeny uzbrojenia bo nie chce patrzeć na pistolety z plastiku na platikowe kulki Kuba510 - 2006-08-09, 11:22 u mnie opis byl obok obrazka jak sie na link kliknelo nawet cena byla Patok - 2006-08-09, 11:40 ja wole taką bro? 
( jak nie wiesz co to jest to mówie odrazu to jest destert eagle ) jak ja dobrze opiszesz to się odczepie (ale przesta? spamować bo nas plastiki nie obchodzą) Skicek - 2006-08-09, 11:42 a ja wole to 
pawlos10 - 2006-08-09, 11:43 czyżby paint ball ?? 
Patok - 2006-08-09, 11:43 pierw kuba teraz skicek znowu michalinho przyjdzie zrobi czary mary i zamknie to nam 
Skicek - 2006-08-09, 11:44 offcourse  paintball rulez jak ktos chce mie sprobowac pokonac to zapraszam do grudziadza na ulice dworcowa... tam jest hala do paintballa
pawlos10 - 2006-08-09, 11:48 ja chce cię spróboqać pokonać tylko nie bardzo mam pomysł jak pojechać do grudziądza 
Skicek - 2006-08-09, 11:49 istnieje takie cos w polsce jak pkp lub pks albo lot :D pawlos10 - 2006-08-09, 11:50 o to chodzi że co starym powiem ?? że co jade do grudziadza do kumpla z netu ??
Kuba510 - 2006-08-09, 11:50 Desert Eagle - pistolet na silny nabój rewolwerowy .357 Magnum z lufami długości: 6, 8, 10 i 14 cali (152, 203, 254 i 355 mm). Bro? została zaprojektowana w 1979r. przez ameryka?ską firmę Magnum Research, Inc. założoną w St. Paul w stanie Minesota. Następnie w wyniku porozumienia z I.M.I. była m. in. produkowana na licencji. Użycie bardzo silnej amunicji zmusiło konstruktorów do zastosowania rzadkich i nietypowych w pistoletach rozwiąza?. Bro? działa na zasadzie wykorzystania energii gazów odprowadzanych z przewodu lufy. W momencie strzału gazy wyrzucają pocisk do przodu. Gdy minie on specjalny otwór z przodu lufy, część gazów przedostaje się i specjalnym przewodem trafia na tłok w komorze gazowej ułożonej poniżej. Ciśnienie w cylindrze gazowym wymusza przesunięcie zamka (a raczej suwadła bo nie jest to typowy zamek) do tyłu. Odryglowanie następuje w momencie gdy pocisk już opuścił lufę, a ciśnienie gazów w przewodzie lufy spadło do bezpiecznych wartości. To niekonwencjonalne rozwiązanie okazało się konieczne z racji zastosowania nabojów dużej mocy. W typowych pistoletach monolityczny zamek po prostu zamyka komorę nabojową. W "Desert Eagle" zamknięcie polega jak w wielu karabinach na ryglowaniu przez obrót zamka, a dokładniej - obrót znajdującego się w jego wnętrzu cylindra. Większość dużych pistoletów posiada lufę ruchomą, natomiast przy zastosowaniu wyżej wymienionej metody można było wyposażyć "Desert Eagle" w lufę nieruchomą w stosunku do szkieletu, a nieruchoma lufa zawsze zwiększa celność. Umożliwia ponadto proste montowanie dodatkowego wyposażenia (celowniki kolimatorowe, wskaźniki laserowe). Pistolet jest dość długi i ciężki, co wiąże się nie tylko z jego sporymi rozmiarami, ale jest też kolejną cechą spowodowaną użyciem amunicji Magnum. Bro? o większej masie ma też większą bezwładność, a więc ma mniejszy odrzut. Aby w czasie strzału zmniejszyć zjawisko podrzutu "Desert Eagle" ma przesunięty środek ciężkości w stronę lufy. Eliminuje to typowe w zwykłych rewolwerach na nabój 357 Magnum wysokie podrywanie lufy do góry po opuszczeniu jej przez pocisk. Wszystkie powyższe cechy konstrukcyjne powodują, że mimo zastosowania silnej amunicji bro? ta we wprawnych rękach jest bardzo celna, a silny rewolwerowy nabój czyni ją bardzo skuteczną. Magazynek mieści 9 nabojów, faktycznie jednak w broni może znajdować się zawsze o jeden nabój więcej, gdyż pistolet ten nosi się zupełnie bezpiecznie z nabojem wprowadzonym do lufy. Bezpiecznik nastawny znajduje się po obu stronach zamka. Pistolet może być montowany na trzech rodzajach szkieletu: zwykłym stalowym, stalowym nierdzewnym lub lekkim aluminiowym. Oprócz zwykłych przyrządów celowniczych może być zaopatrzony w celownik regulowany lub optyczny. Poza wersją 357 Magnum firma oferuje "Desert Eagle" na amunicję .41 i .44 Magnum. Na szczególną uwagę zasługuje odmiana strzelająca nabojem .50 Action Express zaprojektowanym przez Magnum Research, Inc. specjalnie dla pistoletu "Desert Eagle". Miała wypełnić zapotrzebowanie rynku na ciężki pistolet do zastosowa? sportowo-myśliwskich. W wielu krajach bro? krótka do polowa? na grubego zwierza ma szerokie grono sympatyków z racji wcześniejszego otwarcia sezonu łowieckiego. "Desert Eagle" jest ulubioną bronią Jerzego Dziewulskiego, byłego dowódcy grupy antyterrorystycznej z lotniska Okęcie. Jest bez wątpienia najsłynniejszym (zagrał w ponad 100 filmach i programach telewizyjnych) ale nie jedynym produktem firmy Magnum Research, Inc. Należą do nich również pistolety: "Baby Eagle", "Lone Eagle" oraz "Mountain Eagle". Pistolet ten jest również bohaterem gier komputerowych - I.G.I Project, Counter Strike i innych. |
||||||
